Żyje sobie drzewo stare,
zagubione, pozostałe.
Inne drzewa już wycieli,
A to jedno pominęli.
Był to dąb bardzo wysoki,
aż liście sięgały w obłoki.
Rozglądał się wokoło,
Nie było mu wesoło,
bo bardzo bał się tego,
że przyjdą i po niego.
/Klaudia Sujewicz/
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz